A próxima parada será no centro da Pobra do Caramiñal, concretamente no parque de ou Castelo que como o seu nome indica, estas foron terras onde se asentaba un castelo que foi destruído durante as Revoltas Irmandiñas. Aquí te atoparás co cruceiro conmemorativo do roteiro xacobeo do mar de Arousa e río ulla ( Cruceiro da Virxe da Peregrina) que forma parte do Viacrucis do mar de Arousa e Ulla. Representa a relación destas terras coa peregrinaxe a Santiago e narra mediante os seus gravados o traslado dos restos do Apóstolo Santiago. Antes do século XIX esta vila estaba divida en dúas poboacións, Ou Caramiñal e A Pobra do Deán. No fuste pódense ver os dous símbolos das dúas localidades como son a planta da caramiña (en referencia á vila do Caramiñal) e a cuncha de vieira (en alusión á Pobra do Deán) e que tras a unión destes pasou a chamarse A Pobra do Caramiñal.
Moi preto de aquí e tamén facendo alusión ás peregrinacións poderás ver a igrexa de Santiago do Deán coa imaxe do apóstolo Santiago.
Como vila de tradición mariñeira, poderás ver no mesmo parque e á beira deste cruceiro, a Casa Mariñeira, unha das poucas casas tradicionais e tan ben conservadas que quedan aínda en pé na localidade.
Na zona portuaria, pódese diferenciar entre o porto de descarga de túnidos, considerado o primeiro porto desta categoría en Europa, e o porto onde atracan multitude de barcos, maiormente bateeiros, dada a importancia do cultivo de mexillón nas súas augas.
Foi a partir da segunda metade do século XIX cando se produce unha gran reactivación da industria naval e da industria pesqueira e portuaria, ligado á vangarda do sector conserveiro. Desta última depende aínda a día de hoxe, a maior parte da economía da zona.
Pódese aínda observar o “barrio dos cataláns”, na zona do Arenal, chamado así porque foron eles os que se asentaron nesta zona da vila e sementaron o xerme da industria conserveira na zona. O seu sinal percíbese nos diversos apelidos cataláns que se escoitan a día de hoxe pola vila.
A Pobra tamén é sinónimo de familias fidalgas como o podemos ver representado a través de grandes de pazos que aínda se conservan aínda que a maior parte deles sexan privados. Un exemplo diso poderalo ver na torre Bermúdez que pregoa a prosperidade de Ou Caramiñal no século XVI e que por herdanza chegou a mans da familia do soado escritor Ramón María do Valle- Inclán, onde residiu. É por iso, que desde o 1981 converteuse na sede do museo do mesmo, onde se exhiben fondos vinculados co dramaturgo.
Como xa comentaramos anteriormente, en moitos edificios da comarca veremos fachadas ornamentadas con figuras espidas de sirenas, a torre Bermúdez é un exemplo diso.
Xa en municipio veciño de Boiro, sorprenderasche co pintoresco pobo mariñeiro de Cabo dá Cruz, co seu porto, as súas estreitas rúas a súa praia dá Ribeira Grande e coas súas casas de mil colorees que che alegrarán a vista. Parece ser que os mariñeiros da zona pintaban as súas casas do mesma cor que lles sobraba de pintar tamén as súas embarcacións, de aí a súa variada e divertida gama.
A toponimia sempre lanza moita información interesante sobre calquera lugar e resulta que Cabo dá Cruz pertence á parroquia de castro que ten a súa orixe precisamente no castro do Achadizo. Trátase este de un recinto fortificado da Idade do Hierro cuxos restos se atopan preto do porto.
Este fantástico día terminará no concello de Rianxo terra de mariñeiros, xoubas e Rianxeira pero Rianxo, non é só costa e isto comprobaralo subindo por unha estrada de montaña ata o miradoiro da Muralla, desde onde contemplarás unhas fabulosas vistas xa non só das rías coñecidas ata o de agora, senón tamén da ría de Muros e Noia. Ademais tamén permite gozar dunha panorámica cara ás terras do interior e ata se o día permíteo, poderás distinguir ao lonxe as torres da Catedral de Santiago de Compostela.
Existen teorías que sosteñen que moi probablemente os pequenos núcleos de poboación que se sitúan nas ladeiras de subida ao monte Muralla, proceden de antigos peregrinos francos que estando condenados á morte ou contaxiados de enfermidades infecciosas, eran repudiados pola poboación local e acabáronse instalando en zonas, a priori, nada propicias para vivir, debido ao seu clima máis duro e aos seus grandes pendentes que dificultaban o cultivo de alimentos.
Xa no centro da vila mariñeira de Rianxo, terás o pracer de percorrer as súas rúas, o seu porto e coñecer as casas de escritores tan ilustres como foron Manuel Antonio, Rafael Dieste e Castelao que curiosamente se sitúan na mesma rúa e moi preto unas doutras. Chegarás ata o lugar da Praciña para coñecer as características casas do remo e comprender o austera e sinxela que debeu de ser a vida dos mariñeiros rianxeiros anos atrás. Antigamente, a fachada marítima estaba moi demandada polas xentes do mar para realizar máis comodamente os seus labores, por iso o remo era a medida utilizada para repartirse o terreo destinado á construción da casa.
Gozando dunha relaxante camiñada polo paseo dá praia dá Torre, terás a sorte de coñecer os restos do que foi unha antiga fortaleza medieval do século XIII denominada Ou Castelo dá Lúa e que pertenceu ao primeiro señor de Rianxo chamado Paio Gómez Chariño. Seguro que che resultará rechamante a denominación da fortaleza, a explicación atopámola na lenda que trata sobre o amor entre dous presos encerrados no castelo, un cabaleiro que se recuperaba das súas feridas en e unha moza que o axudou a curarse. Unha noite, decidiron escaparse nun bote, pero a mala fortuna fixo que fosen avistados polos seteiros que tentaron matar a estes dous fugitivos. O corpo do cabaleiro recibiu os disparos de tres frechas mentres tapaba á dama pero unha onda fixo que a barca envorcase.
Ao día seguinte, as ondas trouxeron á beira os corpos dos namorados abrazados e foron sepultados aos pés dunha das torres do castelo. Desde entón a fortaleza coñécese como o Castelo dá Lúa.